تبیان، دستیار زندگی
اگر اطلاعات مربوط به جذب نشان دهنده ی بازیافت توسط سلول های مزوفیل بوده و نه بارگیری آوند آبکش محقق به این نتیجه گیری خواهد رسید که بارگیری آوند آبکش از مسیر سیمپلاستی رخ می دهد....
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

بارگیری آوند آبکش

اهداف:

  • آشنایی با بارگیری آوند آبکش
  • آشنایی با آزمایشات منجر به ردیابی بارگیری

شرح درس:

بارگیری آوند آبکش


اگر اطلاعات مربوط به جذب نشان دهنده  بازیافت توسط سلول های مزوفیل بوده و نه بارگیری آوند آبکش محقق به این نتیجه گیری خواهد رسید که بارگیری آوند آبکش از مسیر سیمپلاستی رخ می دهد.


در آزمایشی رنگ فلورسنت به سلول های مزوفیل تزریق شد و رنگ به راحتی به سلول های مزوفیل مجاور رسید و در عرض 25 دقیقه به رگبرگ های فرعی برگ وارد شد. از آنجایی که رنگ انتخابی در آب محلول بود و نمی توانست از غشای سلول عبور کند، به نظر می رسد که انتقال رنگ به رگبرگ از طریق ارتباطات سیمپلاستی بین سلولی صورت می گیرد. نکته جال توجه اینکه بیشتر اطلاعاتی که بارگیری آپوپلاستی را تایید می کنند تنها در نتیجه آزمایش بر روی یک گونه یعنی چغندرقند به دست آمده اند.

در تقسیم بندی جدیدی گیاهان براساس داشتن ارتباطات سیمپلاستی فراوان بین کمپلکس se-cc و سلول های مجاور رگبرگ های فرعی یا نداشتن این نوع ارتباطات انتخاب شدند. گیاهانی که کمپلکس های se-cc در آن ها فاقد ارتباطات سیمپلاستی با سلول مجاور بودند خصوصیات آپوپلاستی داشتند،درحالی که آن هایی که ارتباطات سیمپلاستی گسترده ای با سلول های مجاور داشتند خصوصیات بارگیری سیمپلاستی نشان دادند.


در مورد بارگیری سیمپلاستی برخی سوالات باید پاسخ داده شوند. به عنوان مثال اگر قندها آزادانه از سلول های مزوفیل به کمپلکس se-cc انتشار می یابند، باید به همان مقدار آزاد باشند که به سمت عقب یعنی سلول های مزوفیل برگردند. پس چگونه کمپلکس se-cc می تواند قندها را با انتشار ساده از پلاسمودسماها جذب و ذخیره کند؟


در گونه های کدوییان مدلی به نام دام پلیمری(polymer trap) برای بارگیری سیمپلاستی پیشنهاد شده است. این گونه ها دارای اتصالات پلاسمودسماهای فراوان با کمپلکس se-cc هستند و ظاهراً به صورت سیمپلاستی بارگیری می کنند، الیگوساکاریدهای گروه رافینوز را هم منتقل می نمایند. طبق مدل پلیمری انتشار ساکاروز از سلول های مزوفیل یا غلاف آوندی به سلول های همراه از راه اتصالات پلاسمودسماهایی صورت می گیرد.

اگرچه مسیر نامشخص است، اما احتمالاً ساکاروز می تواند از طریق مجرای سیتوپلاسمی که بین غشای پلاسمایی و دسموتیوبل desmotuble قرار دارد انتشار یابد. مجرای مربوط به دسموتیوبل کوچک تر از آن است که بتواند ساکاروز را حمل کند. در سلول همراه ساکاروز به یک الیگوساکارید دیگر(پلیمر) تبدیل می شود. این مولکول به قدری بزرگ است که نمی تواند از پلاسمادسماها به سمت عقب برگردند. بدین ترتیب پلیمر در دام کمپلکس se-cc افتاده و با جریان توده ای منتقل می شود.


در مدل سیمپلاستی فرض بر این است که پلاسمودسماها عبور مولکول های بزرگ را محدود می سازند اما ضرورتاً این طور نیست. مطالعات نشان می دهد که  ژن انتقال دهنده ساکاروز صورت گرفته نشان می دهد که هم پروتئین انتقال دهنده و هم mRNA مربوطه می توانند از پلاسمودسماهای بین سلول همراه و عناصر غربالی عبور کنند.

اگرمولکول های بزرگ بتوانند از پلاسمودسماها عبور کنند، قبول اینکه الیگوساکاریدهای کوچک نمی توانند از آن عبور کنند آسان نیست. احتمالاً پلاسمودسماها لوله های ساده نیستند که تنها به مواد محلول اجازه می دهند بین سلول ها جریان داشته باشند. هنوز مشخص نیست که چرا بیش از یک مسیر برای بارگیری آوند آبکش وجود دارد. مسیر سیمپلاستی ظاهراً با اجتناب از دو مرحله انتقال غشایی که نیاز به ناقل دارند یک مزیت از دیدگاه انرژی می باشد.

ولی مشاهدات مبنی بر آنکه بارگیری و انتقال فرایندهای وابسته به انرژی هستند با مدل آپوپلاستی توجیه پذیرند.از طرفی دیگر در مدل سیمپلاستی برای برای سنتز الیگوساکاریدها در سلول های همراه انرژی مورد نیاز است.


مرکز یادگیری سایت تبیان

تهیه: فاضل صحرانشین سامانی