رادیو (بخش اول)

امواج رادیویی تابش الکترومغناطیسی هستند که طول موج آنها از چند میلی متر تا چندین کیلومتر در تغییر است.

موج های رادیو 
موج های رادیویی یک فرمی از اشعه الکترومغناطیس هستند، و به وجود می آیند وقتی یک شارژ الکتریکی موضوع شتاب با یک فرکانس که در فرکانس رادیو قرار دارد و قسمتی از طیف الکترومغناطیسی است. این یک تیررس از مقداری هرتز دربرابر مقداری گیگا هرتز. اشعه الکترومغناطیس (تکثیر) حرکت می کنند توسط نوسان الکتریکی و زمینه های مغناطیسی که از هوا و خلاء فضا به خوبی عبور می کند و نیاز به وسیله برای حرکت و جابجایی ندارد. 

در مهندسی رادیویی امروزی امواج میلی متری و حتی کوتاه تر (کسر میلی متر) را به کار می برد. این آزمایش ها را با امواجی در محدوده متر نیز می توان انجام داد، ولی نوارهای موج سانتی متری و دسیمتری مناسب تر می باشند زیرا آزمایش هایی با امواج m6 باید در بیرون و فضای باز مسطحی صورت گیرد. در غیر این صورت، نتایج به علت باز تاب امواج رادیویی در اجسام مجاور تغییر شکل می یابد.
پوپوف (1905-1859) فیزیکدان و مهندس برق کار خود را شروع کرد. او با تکرار آزمایش های هرتز، طرح سوار کردن را بهبود بخشید و در خلال یک سال (1889) توانست در تشدید کننده های گیرنده جرقه هایی را به وجود آورد که در سالن بزرگ و بدون تاریک کردن مرئی باشد. او متوجه شد که برای استفاده عملی از امواج الکترومغناطیسی، اول از همه گیرنده حساس و مناسبی مورد نیاز است.
چنین گیرنده ای در 1894 توسط پوپوف طرح شد. اجزای اصلی دستگاه او را در وسیله گیرنده امروزی می توان یافت. 
پوپوف برای بهتر شدن حساسیت گیرنده از پدیده تشدید استفاده کرد. مزیت مهم اختراع پوپوف در ارائه آنتن گیرنده بسیار خوبی بود که گستره دریافت امواج را به مقدار خیلی زیادی افزایش داد و هنوز هم در ایستگاه های دریافت رادیویی به کار می رود.

ساختمان موج یاب 
براده های ظریف آهن را در یک لوله شیشه ای گذاشته و دو سیم به دو انتهای لوله محکم می شود به طوری که با براده ها تماس دارند. در شرایط عادی، مقاومت الکتریکی بین براده های مجزا نسبتا زیاد است به طوری که کل موج یاب مقاومت بالایی دارد. موج الکترو مغناطیسی جریان متناوب با بسامد بالا در مدار موج یاب ایجاد می کند و جریان مختصری بین براده ها باعث می شود، که آنها به هم جوش بخورند. 
در نتیجه، مقاومت موج یاب ناگهان افت می کند. برای افزایش مقاومت موج یاب تا مقدار اولیه و حساس کردن دوباره آن به موج الکترو مغناطیسی باید آن را تکان داد. پوپوف موج یابی را در مداری شامل باتری و یک رله تلگراف قرار داد. (شکل 1) قبل از وارد شدن موج الکترو مغناطیسی، مقاومت موج یاب زیاد می باشد و جریان جاری از آن و رله ضعیف است و آرمیچر جذب آهن ربای الکتریکی پایینی نمی شود. وقتی که موج الکترومغناطیسی ظاهر شد، مقاومت موج یاب افت می کند. جریان به تندی فزونی می یابد و رله آرمیچر جذب اهنربای الکتریکی می شود. بنابر این، اتصال C که یک زنگ الکتریکی معمولی را به باتری وصل می کند برقرار می شود. چکش به زنگ می خورد و به این ترتیب ورود موج خبر داده می شود. در حرکت به عقب چکش به موج یاب می خورد و در نتیجه حساسیت آن بر قرار می ماند.

شکل 1: گیرنده رادیویی پوپوف

به این ترتیب، پوپوف به اصطلاح رله مدار اتصال را تحقق بخشید. انرژی خیلی کم موج های ورودی به طور مستقیم برای دریافت (برای ظهور جرقه) به کار نمی روند، بلکه کنترل چشمه انرژی ای که وسیله ثبت کننده را تغذیه می کنند به کار گرفته می شوند. 
در گیرنده های رادیویی امروزی لامپ های الکترونی جایگزین موج یاب شده اند ولی اساس رله به قوت خود باقی است. لامپ الکترونی مانند رله کار می کند. سیگنال های ضعیفی که به لامپ داده می شوند قدرت جریان چشمه های تغذیه لامپ را کنترل می کنند. 
پوپوف در گیرنده اش اساس پسخوراند را که هنوز هم به طور گسترده در مهندسی رادیو به کار می رود نشان داد. سیگنال تقویت شده در خروجی گیرنده به طور خودکار بر ورودی گیرنده اثر می کند. 
رادیو (بخش دوم)
منبع: http://www.ehsan-venus.blogfa.com
مرکز یادگیری سایت تبیان، مرجان سلیمانیان