تبیان، دستیار زندگی
در بین سالهای 979 تا 1045 هجری قمری (برابر با 1635-1571 مسیحی) فیلسوفی می زیست که نام او صدرالدین محمد معروف به ملاصدرا بود و بعدها لقب او را صدرالمتألهین (رئیس فلاسفه الهی) گذاشتند و مکتب فلسفی او را حکمت متعالیه نامیدند. ...
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : رضا هاشمی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

صدرالمتالهین (زندگی نامه)

اهداف:

  • آشنایی دانش آموزان با زندگی نامه صدرالمتالهین

منطق

چکیده:

در بین سال های 979 تا 1045 هجری قمری (برابر با 1635-1571 مسیحی) فیلسوفی می‌زیست که نام او صدرالدین محمد معروف به ملاصدرا بود و بعدها لقب او را صدرالمتألهین (رئیس فلاسفه الهی) گذاشتند و مکتب فلسفی او را حکمت متعالیه نامیدند.

ملاصدرا فیلسوفی بودکه به تمام مکاتب فلسفی و عرفانی و کلامی زمان خود تسلط کامل داشت و از طرف دیگر چون یک مفسّر عالیقدر و یک محدث و حدیث شناس ماهر بود به قرآن و حدیث و سنت پیامبر (ص) نیز مسلط بود.

دانش بسیار و نبوغ و استعداد ویژه این فیلسوف و دانشمند سبب گردید که به سبب تسلط به فلسفه و ابتکار و خلاقیتی که در وی بود اساس همه مکاتب زمان خود را درهم بریزد و از میان آن، مکتبی فلسفی عرفانی بسازد که کاملاً مستقل ولی جامع و دارنده همه جنبه‌های مثبت آن مکاتب پیشین بود.

زندگی نامه

صدرا لدین شیرازی مشهور به ملاصدرا و صدرالمتالهین از دانشمندان معروف ایران در روزگار زمامداری صفویان بود. صدرالدین محمدبن ابراهیم قوامی شیرازی، مشهور به صدرالمتالهین یا ملاصدرا، به سال 979 یا 980 در شیراز در خانواده ای ثروتمند و با نفوذ، به دنیا آمد. ذکاوت فوق العاده و روح جست و جو گر او، که از کودکی آشکار بود، موجب شد پدرش ابراهیم، که به پیشرفت علمی یگانه پسرش علاقه بسیار داشت از هیچ کوششی در راه تعلیم و تربیت او دریغ نورزد، اما دیری نپایید که نعمت پدر از کف رفت با مرگ پدر صدر الدین عازم اصفهان شد.

منطق

زندگی در اصفهان در حقیقت نخستین مرحله از زندگی سه مرحله ای اوست که به آموختن علوم نقلی و عقلی گذشت. علوم نقلی را نزد شیخ بهاء الدین عاملی معروف به شیخ بهایی و علوم عقلی را نزد میر محمد باقر استر آبادی مشهور به میرداماد آموخت. حضور در نزد این دو استاد، که هر دو اهل سیر و سلوک بودند، صدرالمتالهین را به سیر و سلوک و مشرب عرفانی علاقه مند کرد. با تکمیل علوم عقلی و نقلی این مرحله از زندگی صدرالمتالهین پایان میابد.

مرحله دوم دوره ای است که بر اثر اوضاع و احوال نامساعدی که مخالفان فلسفه برای او پدید آوردند و نیز بر اثر تحولات درونی، برنامه های علمی خود، علوم رسمی را رها کرده و یکسره به سیر و سلوک و ریاضت و تصفیه باطن روی آورد که ثمره این مرحله کشف و شهود حقایق عوالم بالاست که به گفته خود او در این دوران حقیقت را با چشم دل شهود کرده است.

مرحله سوم دوره ای است که پس از فراگیری علوم عقلی و نقلی و تسلط کامل بر آن ها و پس از کشف حقایق عالم بالا به تعلیم حکمت و پرورش شاگردان و تالیف آثار خود پرداخته است. در این مرحله است که حکمت متعالیه، که همان نظام فلسفی صدرالمتالهین است متولد می شود. او بیشترین آثارش را در این دوره تالیف کرده است.(خطوط کلی حکمت متعالیه، عبدالرسول عبودیت)


مرکز یادگیری سایت تبیان - نویسنده: رضا هاشمی

تنظیم: مریم فروزان کیا