تبیان، دستیار زندگی
در این طرح دانش آموزان عزیز با معنای مستقیم و غیر مستقیم واحدهای زبانی و نیز معنای واژه با قرار گرفتن در جمله آشنا می شوند....
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

نظام معنایی زبان

جمله و اجزای آن

اهداف یادگیری:

نظام معنایی زبانآشنایی با معنای مستقیم و غیر مستقیم واحدهای زبانی

نظام معنایی زبانآشنایی با معنای واژه از طریق قرار گرفتن در جمله و روابطی همچون ترادف و تضاد

معناشناسی چیست؟

معناشناسی یکی از سطوح مطالعه ی زبان است که در آن اهل زبان فرا می گیرند که چگونه منظور یکدیگر را درک کنند .

در این سطح اهل زبان بعضی از جمله ها را می پذیرند و معنای آن را مقبول تلقی می کنند اما برخی دیگر را بی معنا می پندارند و رد می کنند.

حال ببینیم این عمل چگونه میسر است ؟

چون زبان یک دستگاه است، تعیین ارزش دقیق معنایی عناصر آن در ارتباط آن ها با سایر عناصر میسر است و نیز ارزش واقعی هر جز از آن دستگاه در کنار دیگر اجزا شناخته می شود؛ پس:

هر واحد زبانی دارای دو معنای مستقیم و غیر مستقیم است.

معنای مستقیم : یعنی معنای مشخص و روشن آن واحد.

معنای غیر مستقیم : یعنی معنای حاصل از هم نشینی هر واحد زبانی با واحد زبانی دیگر؛ مثلا:

  • آن کودک سیمای جذابی دارد.
  • سیما به مدرسه می رود.

واژه ی « سیما » در هر یک از جملات بالا معنای خاصی دارد که با دیگری متفاوت است؛ « سیما » در جمله ی اول به معنای چهره و در جمله ی دوم نام یک دختر است.

پس کلمات به تنهایی معنای شفاف و روشنی ندارند بلکه باید در یک ساختار زبانی همچون جمله و در کنار دیگر کلمات قرار گیرند تا معنای واضحی بتوان از آنان دریافت.

برخی از کلمات را نمی توان معنا کرد مگر با استفاده از دو شیوه ی زیر :

الف) توجه به رابطه های ترادف، تضاد، تضمن و تناسب یعنی ارتباط دادن واژه ی مورد نظر با کلماتی که یکی از روابط بالا را با آن برقرار کنند.
ب) قرار دادن واژه ی مورد نظر در یک جمله.

مثلا: به واژه ی « روشن » دقت کنید!

  • هوا روشن شده است.
  • رنگ نارنجی یک رنگ روشن است.
  • لامپ خانه را روشن کن.
  • چشمم به جمالت روشن شد.

واژه ی « روشن » در هریک از جملات بالا به ترتیب متضاد:

تاریک / تیره / خاموش / کم سو

می باشد.

واژه ها در ضرب المثل ها نیز معنایی جدای از معنای خود دارند مثلا:

  • هر که بامش بیش، برفش بیشتر
  • از دستش آب نمی چکد.

در این جملات بدون دریافت معنای تمام جمله نمی توان معنای گوینده را درک کرد یعنی چنانچه کسی پیش از این جمله ها را نشنیده باشد نمی تواند مفهوم این جملات را دریابد.

حتی به هنگام ترجمه از یک زبان به زبانی دیگر نیز باید مترجم با این جملات آشنا باشد وگرنه نمی تواند ترجمه ی صحیحی داشته باشد.

علاوه بر این واژه ها و معنای آن ها ابدی و همیشگی نیست بلکه در گذر زمان برای هر واژه یکی از چهار وضعیت زیر پیش می آید:

الف) پس از انتقال از یک دوره به دوره ای دیگر به دلایل سیاسی، فرهنگی، مذهبی، اجتماعی و یا دلایل دیگر کاملا متروک شده و از فهرست واژگان در دوره ی بعد خارج می شود که می توان ردپایی از این واژگان متروک در شعر و نثر گذشتگان یافت.
ب) معنای گذشته ی خود را از دست داده و با پذیرفتن معنای جدید به دوران بعد منتقل می شود.
ج) با همان معنای قدیمی به دوران بعد منتقل می شوند.
د) هم معنای قدیم را حفظ کرده و هم معنای جدید یافته اند.

در هر دوره برای بیان مفاهیم جدیدی که اقتضای دوران جدید است، کلمات جدیدی به وجود می آید که پیش از این وجود نداشته است. این تغییرات با دگرگونی های معنایی با ساخت فرهنگی و سیاسی جدید منطبق است. این واژه ها با یکی از شیوه های زیر ساخته می شود:

1- ترکیب:

در این شیوه دو یا چند واژه در کنار هم قرار می گیرند به طوری که یک معنای جدید ساخته و حاصل ترکیب آن ها چیزی جدای از معنای تک تک آن هاست.

2- اشتقاق :

در این روش با افزودن « وند » به واژه های موجود، واژه های جدید ساخته می شود.

3- علایم اختصاری:

با ترکیب نخستین واج های چند کلمه با هم یک کلمه ی جدید ساخته می شود.


مرکز یادگیری سایت تبیان

تهیه: فاطمه شیرزاده - تنظیم: داودی